24 Haziran 2011 Cuma



KENDİ GÖZÜMDEN ÖZÜME
Bir gün güneş her zamankinden daha çok gözümüzü alacak.
Üzerime çiğ taneleri düşecek ürpermeyeceğim
Gülümseyeceğim
Martıların kanat çırpışlarındaki manayı ruhumun süzgecinden geçirip tüm bedenimde hissedeceğim özgürlüğüm diye..
Papatyalar sevilip sevilmediğimi değil sadece sevdiklerim için yapraklarını feda edecekler
Deniz tüm heybetini varoluş partim için usulca saklayacak.
Tüm sırlarımı savuracak deniz
Aldırmayacağım
Daha vakit var ama biliyorum beklenir
Benim ülkem bugüne dek hep hüzünlü bulutları yaz yağmurlarına çevirdi başkaları için
Girişte vize sormadım giderken el salladım
Vedalara değil yeniden buluşmalara söz verdik ellerimizle
Benim ülkem umut verdi, güven aldı
Benim ülkemde seçimler hep adaylardan yana sonuçlandı
Tek yasak vardı başkalarından çok kendini düşünmeyecektin
Elime ne geçer yerine ben daha iyisini de yaparım dedim hep.
Geç gelenle, hiç gelmeyeni eşit tuttum ama hiç kızmadım.
Çok uzun zamandan sonra değerlilerimin bana değer vermediğini anladım üzüldüm ama nefret edemedim.
Sadece insan olmaları onları affetmemi sağladı hep.
Ben de hep affedildim ama zaten affedilmeyecek kusurlarım olmadı.
Kusursuza programlanmıştım kullanım şeklimi benimsedim ödülsüz şekilde başarılı oldum.
Bana alkış tutup azmettirenler kaybettiklerimin yasındayken keşke yapmasaydın diyecek kadar neyse ...
Kaybettiklerimle kazandıklarımı teraziye vurmadım, bana göre herkes haddini bilir ve haddince kazanırdı.
Su pınarlarının ortasında şişede su dağıtan kızı oynarken kör oldum.Dağıttığım suları sellere karıştıranları bile el edemedim kendime.
Sadece güvenmekle yetindiğim hiçbir şey beklemediğim insanların yıllar sonra hesap kesen tarafa geçmesiyle kötü kız olsamıydım diyorum yıllar sonra.
Sevdiklerim beni sevdiler mi? Ya da sevmenin herkese göre bir şeklimi vardı bilmiyorum.Bilmek isterdim dışarıdan bana bakıp beni sevmenin ne demek olduğunu ya da bana sinir olmanın ...
İlginç ama hala umudum var benim.
Yeniden diye başlayan cümleler kurup, yeniden güzel günler göreceğiz şarkısına eşlik edecek kadar.
Anne....
Ben artık kalbimin altındaki aynadan sıkıldım.
Beni böyle kimse hakedemedi ya da ben böyle kimseyi hakedemedim.
Benim güzel yarınlarımda hep güzel insanlar olsun olur mu?
Çünkü ben artık düşünmeye ve ağlamaya da-ya-na-mı-yo-rum...
Hey daha vakit var!